Hayatın bir bulmaca
olduğunu söylerler çoğu zaman bize.Ve bize ne kadar marjinal gelir bu
cümle.Bulmaca.. Çözülmesi gereken bir bulmaca.Doğumdan ölüme kadar süre gelen
bir bulmaca...
Bulmaca çözmek ne kadar
kolaydır aslında.Herşeyin bir cevabı vardır.Hepsinin bir yeri vardır.Hepsinin
bir sayısı vardır.Hepsini yerine doğru ve düzgün yerleştirdiğin de bulmaca
çözülmüş olur.Anlatınca sanki çok kolaymış gibi geliyor insana.Ama hayatımızda
bunu yapmanın zorluğunu unutuyoruz sanırım.
Hayatımızın benzetilmiş
olduğu bulmaca anlatılınca kolay gelebilir mi acaba bize ? Çözmemiz gereken
onca sorun var ki hayatta kaçınılmaz sonlar aslında bunlar.Sorunsuz bir hayat
beklemek tabi ke mümkün olamaz.Ama sorunların çözüleceği bir hayat beklemek
neden mümkün olmasın ki.Neden sorunlara umutsuzca yaklaşırız ki hemen.Çözümü
mutlaka vardır.Ama bunu da yine nedeni bilinmez bir şekilde yok sayarız.Hayatta
acı çekmeyi sorunlar içinde yaşamayı kendimize amaç edinmişiz gibi...
Hayatımız bir
bulmaca.Gazetelerde ki bulmacalardan da farkı kalmamaya başlamış bir bulmaca
sanki.Bize sorulan kelimeyi artık bulmak kolay.İnternet denilen şey hayatımıza
girdiğinden bu yana zor soru kelime de kalmadı zaten.Herşey daha basit hale
büründü.Kendi hayatımız da da bu hale geldi.İnternetten aşkı yaşayanlar var
mesela.Bağımlı olanlar var internete.Onsuz bilgi kaynağı yokmuş gibi
davrananlar var.Kitap gazete okumayı unutupta marjinal olmak için buralardan
okunan yazılar var...Hayatımızı gazetelerde ki bulmacalardan daha basit hale
getirir olmuşuz aslında..
Bulmacayla hayatı
bütünleştirmek denilince farklı hislere kapılırım ben.Sözcük bulmaca denilince
söylediğim kelimelerin anlamlı olması gerektiğini fark ederim.Böylece
insanların beni tanımasına olanak sağlarım.Onların hayatlarına bir parça
dokunmuş olabilirim bu sayede..Çifte bulmaca da hayatın döngüsünü fark ederim.O
döngü deki yaşanmışlıkların hislerine bürünürüm biraz.Sözcük avında herşeye
rağmen dikkatli olmayı öğrenirim.Kalan harfleri birleştirdiğim de oluşan deyim
kendi kelimelerimin dışında kalan bir çok deyimi gösterir bana.Mozaikse parça
bütünü koyar ortaya.Hayatımda ki parça bütünler gibi..
Sayı bulmaca...Sayı bulmaca
da sayıların uyumu içinde ki yaşantımızı düşünürüm.Bazen anlamsız gelen
sayıların hayat noktamız olduğunu fark ederim.Odak noktamızdır kelimelerden
sonra sayılar.Düşünsenize her alanda var olan sayılar en önemliyken önemsizde
olabiliyorlar.Bizim bazı insanları en
önemliyken önemsiz yapabileceğimiz gibi.Hayatta kelimelerden çok
sayılara takılırız mesela.Farkına varmadan herşeyin sayısını çıkarırız
kafamızda.Bu gün aynı şeyi şu kadar yaptım diye düşünmek gibi en basit haliyle.
Ve iki resim arasında ki 7 fark.Çocuk oyunu gibi gelir insanlara.Ama iki kişi arasında ki 7 fark gibi gelir bana.Sanki aşk için 7 fark gerekliymiş gibi.Böylece bütün haline gelir insanlar... :)
Bulmaca çözmek zordur.Çok
karışıktır aslında yerine yerleştirmek.Yapabileceğimiz bir hata yanlışlarıda karmaşıklığıda yanında
getirir.Ve tekrar nerede yanlış yaptığımızı bulup bunu düzeltmeye
çalışırız.Pişmanlıklar keşkeler haline bürünür belki de...
Ama ama hayatımızı ne
olursa olsun sınırlandırmamalıyız.O küçük bulmaca karelerinin dışını da
bilmeliyiz her zaman.Kapatmak yerine açmalıyız kendimizi.De kime söylüyorum
bunu ben dimi :) İnsanların başka pencereden bakmaları imkansız olmuş.Sabit
fikirli toplum halinden çıkamaz olmuşuz.
Olmuşlar demek
istiyorum.Bunların içinden çoktan sıyrıldığımı düşünüyorum artık.Evren denilen
o güzel olgu sayesinde.He bir de 'tatalım ve ceren' sayesinde .:):)
Çoğu senin sayende aslında biz sadece yardım ediyoruz :)
YanıtlaSilyardımın en en büyüğünü yapıyorsunuz ki :)
Sil