28 Ağustos 2018 Salı

   Eee nerde kalmıştık hatırlayamıyorum :) 

    Neler neler değişti diye anlatmayacağım uzun uzun. Değişti işte hayatım. Tamamen. 180 derece dediklerinden hem de. 'Değişmeyen tel şey değişimin kendisidir.' lafını yine destekliyorum tabi burada. 

   buraya dönüşüm ise kaybolduğum yerlerde kendimi bulmak için. Buralar da bir yerde eski heyecanım, umutlarım, heveslerim ve en önemlisi hayallerim var. Çok uzun sürmeden hepsine kavuşacağım. Nasıl olacağını bilmiyorum ama kavuşacağım.

   Esenliklerle Efendim...

26 Aralık 2014 Cuma

Happy Friday

Kimimiz için hafta bitti bile. Cuma günleri bu yüzden çok sevilir zaten. Ertesi günün planı da baştan bellidir. Uyku uyku ve uyku. 

Cuma ve Cumartesi akşamları da özel olur tabi. Tatil, dinlenme, eğlence hepsi bir arada. Havalarda yeni yeni soğumaya başlarken başka güzel ve anlamlı hepsi. O zaman çoktan planlar yapılmış olmalı bile. Yada yapma zamanı gelmiş olmalı.

Cuma akşamları en iyisi şu havalarda sinema. Yeni vizyona girmiş filmler, sıcacık ortam ve sinema vazgeçilmezi mısır... Bugün vizyona giren  'lu Cem Yılmaz'lı Yılmaz Erdoğan'lı 'Son Umut'
filmi de çok ideal bence.

Cumartesi akşamları da tam içmelik değil mi? Uykunuzu  almış oluyorsunuz, ertesi gün erken kalkma derdiniz yok... Soğuk havaların sıcak mekan zamanları. Farkında olmadığınız uzakta olmayan o kadar çok mekan var ki aslında.

Pazar günleri tam bir ev kedisi olma vakti. Güzel ve uzun bir Pazar kahvaltısı, miskinlik ve tv. Belki alışveriş yada spor. Ertesi güne dinç olmak için yapılacak her şey.

2014'ün son haftasonu. Ve umut dolu yeni bir yıla sayılı günler...

Bugün tam 'happy friday' zamanımdayım. Evrene olumlu mesaj gönderme zamanı :) 

Bu arada siyah Wang'lar tam Cuma'lık değil mi? 





25 Aralık 2014 Perşembe

Yenilenme

1 hafta sonra 1 yılımı dolduruyorum ve ben uzun zamandır üşengeçliğimden yine yazmıyorum. Üşengeçlikten mi yoksa yazmak istemediğimden mi orası da muamma...

Değişen yüzlerce değil binlerce şey var. Hepsini yazmaya ne vaktim ne gücüm var. Sadece geldi geçti 1 yıl diyorum. Şimdi yeni eylemler zamanı. Bu yüzden tekrar yazmaya başladım zaten.


Bol keyifli ve sosyal günler :)


Bu arada taytların vazgeçilmezi Kimono'ların tam havası değil mi sizce de :)



1 Ocak 2014 Çarşamba

Devrilen 2013

Yeni bir yıl ve yeniden başlangıçlar... 

2013 benim için daha fazla kötü anılarla dolu bir yıl oldu. Kayıplar, üzüntüler, sıkıntılar... 13'ün lanetini bu kadar benimsemiş olduğuma inanamadım aslında. Son gününe kadar hemde. Ama sonunda bitti. Şimdi yeni umut dolu bir yıla başladım. Başladık bence. Tek benim için kötü geçmediğine eminim ardımızda bıraktığımız o koskoca yılın.

Ama iyi şeylerde olmadı değil tabi ki de. Yeni insanlarla tanıştım yine. Ve düşüncelerini benimsediğim insanlarda girdi hayatıma. 

Siyasetle daha fazla içli dışlı oldum. Siyaseti yeni anladım aslında.
Kendi gücümü keşfettim. Her anlamda hemde. Tek başıma neler yapabileceğimi gördüm. Ama uygulamayı daha çok 2014' sakladım :)

'Yok artık' dediğim olaylar yaşadım. Birazda yaşamak istedim. Pişman olmadığım ve olmayacağım şeyler...

Gezdim. Yeni yerler, yeni tatlar keşfettim. İşin içinde genelde yemek vardı tabi :)
Yedim yedim yedim. Pişman olmadan hemde. Ve aynı kiloda kaldım hatta zayıfladım bile bir ara. Biber gazını da sevdim. Bağımlılık yapmadı değil :)

Hastalandım sayısını hatırlayamadığım kadar çok kez. Dikkat etmek yerine daha da boşladım her seferinde. Devamda ediyorum buna inatla.

Çok konsere gittim. Ve çok konser biletim oldu böylece.

Güzel albümler yapıldı hepsini binlerce kez dinledim dinledim. Bir şarkıyı yapan kişiden daha çok dinlediğim parçalarda vardı.

Sinemada olmasa da evde ciddi anlamda film izledim. İzlemiş olduklarımı tekrar izledim hatta.

Hoşlandım. Birilerinden anlık hoşlantılarda bulundum. Sonra baktım ki gerek yok hoşlanmaya hemen vazgeçtim. Vazgeçebildim yine. Olmayacak kişilerden hoşlanmada cabası zaten.

Sarıldım. Evet bolca insanların özlemleriyle tesellileriyle merhabalarıyla sarıldık.

Öptüm. Sabah uyanınca akşam yatarken evden çıkarken koltukta otururken. Belki de en çok hastalandığında iyileştireceğimi düşünüp öptüm. Babaannemden bahsediyorum. Birinin şefkatini en derin yaşadığım kişiden.

Kızdım. Nelere nelere hemde. Yapılmasını istemediğim şeylerin yapılmasına en çokta.

Korktum. Hayatımda ilk kez bu kadar çok korktum. Ona bir şey olmasından hayatın anlamsız kalmasından nefes alamamaktan korktum. Ama şu an o korkularımı yazda bırakmış haldeyim. Korkularım yüzünden ağladım.

Fotoğraf çekildim. Binlerce fotoğrafım oldu belki de ama sadece benim görebildiğim. Sosyal medya dışında kalan :) Ama daha çok çektim. Her saniyenin akıllara kazındığı anları hemde.

Yeni iş alanları keşfettim. Ve  buldum sonunda ne istediğimi.

Okudum. Yüzlerce blog binlerce haber 5 kitap okudum. Kendime katacağım bir sürü şey oldu.

Yazdım. Yazmayı hep sevdim.  Vazgeçmemek adına yazıyorum belkide. İleride okunacak güzel bir kaç cümlem olsun istedim.

Dert dinledim. İstisnalar hariç en yakınlarımı hep içtenlikle ben yaşamışım o olayı gibi dinledim. Üzüldümde...

Ve asıl biraz da olsa güldüm. Yüzümü gerçekten gülümseten olaylar yaşadım. Anıların en ilginç şekliyle hemde.

Bitirdim. Koskoca bir yılı bitirdim. Anladım, gördüm. Her şeyin pamuk ipliğine bağlı olduğunun farkına vardım en çok. 

Şimdi koca bir yılı devirirken yeni bir yıla umutla girdim. Vazgeçmemek için çabalıyorum çünkü yeniden. Ve değişeceğine inanıyorum değişmesini istediğim için.

Bir kaç dakikalık blog okumanız burada sona eriyor. Bu yıl daha fazla yazmam dileğimle...

MUTLU YLLAR :)






25 Ekim 2013 Cuma

Kişiye özel.

Bir bildiğin ismim... Gerisinde ne severim bilmezsin.

En sevdiğim kişiyi. En sevdiğim yemeği. En sevdiğim müziği. En sevdiğim rengi. En sevdiğim yeri. En sevdiğim filmi. Daha bir çok en sevdiğim şeyi. Bilmezsin. Bilmek istemediğinden aslında. İlgilenmediğinden. İşte bu yüzden sen ve ben yan yana olamayız.

Kendi dünyandaki sıkışıklığından sıyrılmayı düşünmedikçe hiç kimsenin en'leri hakkında bir şey bilmeyeceksin. Kendi kapılarını kapatıp başkaları için kapılara yöneltiyorsun insanları aslında bunun da farkında değilsin. Yazık denilecek bir konumda değil aksine harekete geçip yaşaman gereken bir konumdasın  ama sen bunun da farkında değilsin.

Senin hayatına kocaman bir kolay gelsin. Bir köşesinde durduğum hayatının bir köşesinden merhaba :) Beni başka kapılara yönelttiğin içinde teşekkürler aslında...

6 Eylül 2013 Cuma

Cem Adrian ve Şeker Prens

Belki susmalıydım ama ben konuşmalıyım, anlatmalıyım her şeyi. Çekip gitmeliydim belki de ama anlatmalıyım bilmelisin her şeyi. Yo pişman değilim unutmalıyım sadece ben. Yo yanlış anladım avutmalıyım kendimi. Bu kadar kısa değil bu tek kişilik aşk. Devamı var yalnızca, yalnızca acı. Seni güneş sandım kendimi ay. Tutulmalıydım. Seni ılık bir esinti sanmıştım. Kapılmalıydım rüzgara. Yo pişman değilim inanmalıydım. Yo üzgün değilim unutmalıyım sadece. Bu kadar basit değil o bilmediğin aşk. Bu kadar kısa değil o görmediğin aşk. Devamı var yalnızca, yalnızca acı. Gözlerimi açıp yeniden, uyanmalıydım bu sessiz uykudan. Kalbimi senden geri alıp koparmalıydım yapamadım. Dursun istedim durdurmalıydım bu sonsuz acıyı. Ben denedim, denedim bitirmeyi bu tek kişilik aşkı. Hala bitmedi. Hala acıyor kırılan yerleri kalbimin.

Bir istiridyenin kıymetli incisini sakladığı gibi saklarım seni. Çok derin. Derinlerimde ellerin bir armağan gibi Tanrı'dan bana. Ben seni çok sevdim belki zordur anlaması sessizliğimden. Sen oku kelimeleri gözlerimden. Ben seni çok sevdim...

Karanlığın ortasında bir güneş açtım senin için sen üşütme ellerini. Çıkmaz denen sokakları bağlıyorum bizim için sen hiç dökme yaşlarını, ben ağlarım bizim için. Sakın çekme ellerini. Bir anda cehennem olur cennet...

Şimdi sevmeli seni. Şimdi bakmalı sana. Değmeli dudağına. Sen şeker prenssin. Sen daha ateşsin. Ben böyle kül. Bizi dağıtıp savuracak yağmur yaklaşıyor şeker prens. Sen daha küçüksün yenilmeyi bilmezsin. Hiç kimse hiç üzülmesin. Şeker prens erimesin.

Bir yanım eksik kaldı. Bir yanım hep yarım. Dudaklarım sımsıkı kapalı. Sağım solum yalnızlık. Belki bir gün silkinirim acıdan. Belki bir gün duyarım yine seni. Kurtar beni. Kurtar bu yalnızlık canımı çok yakıyor. Karanlığın içinde sessizliğin dibinde kalbim can çekişiyor. Zavallı kelimeler kırılıyor sesimde. Bir çocuğun kaderi ellerinin içinde. Kurtar beni...

Hala sönmedi, sönmedi bu ateş. Hala bitmedi, bitmedi bu masal.  Hala öylece duruyor kalbim sessizliğin içinde. Hala bekliyor kalbim karanlığın içinde. Hala susuyor kalbim. Hala özlüyor seni kalbim. Hala inanıyor sana kalbim. Olsun, olsun kalbimde büyüyorsun...

Kalbim hala sensiz. Kalbim hala kırık. Kalbim hala karanlık. Kalbim hala kayıp. Sana düşüyorum. Sana uzanıyor, sana tutunuyor, sende kayboluyor seni arıyorum. Sana vuruluyor sana kanıyorum. Sana kavruluyor sana çarpıyorum. Sende ölüyorum. Kalbim hala kayıp...

Ben seni tanırım. Bir küçük buluttan düşerken öpersin beni yanağımdan. Biz senle ayrı yerlerde aynı hayale kapılmış, aynı ormanda kapılmış çocuklar... Biz senle aynı yerinden vurulmuş, aynı yerinden kanayan, aynı yerinden acıyan aşıklar gibiyiz.

Kim daha çok severse o daha çok acırmış. Kim daha çok özlerse o daha yalnız kalırmış. Şimdi yat uyu. Kovdum hayaletleri yatağından uyu...

Bugün bana güzel bir şeyler söyle dokun, yanağıma. Her şey bir gün düzelecek de. Bugün bana ödünç ver ellerini. Sarıl sıkıca, her şey geçer zamanla de. Anlatamıyor hiç bir şarkı artık beni. Bir masal daha bitti. Artık çok yalnızız. Biraz daha yorgun. Biraz daha yaralı. Artık çok mutsuzuz önümüzde bir son. Çok sevmiştik keşke erimeseydik...

Beni affet bu gece. Sadece bil istedim. Karanlığın içinde seni sevmek istedim. Ellerini elimde biraz tutmak istedim. Son bir kere affet. Avuçlarında kalbimin kırıkları yüzümde paramparça bir iz. Ama son bir kere, son bir kere görmelisin gözlerimi duymalısın sözlerimi. Beni affet bu gece...



5 Ağustos 2013 Pazartesi

Eğer...


Eğer anne ya da babanız yoksa siz başkalarının gözünde her şeyi yapabilecek kadar rahatsınızdır.

Eğer bir hastalığınız varsa ömür boyu onunla yaşamak zorundasınız ve kendinize  dikkat etmek zorundasınızdır.

Eğer mücadeleyi tek başınıza üstleniyorsanız başarmak zorundasınızdır.

Eğer paranız yoksa arkadaşlarınız kısıtlıdır.

Eğer paranız yoksa yapabileceğiniz şeyler kısıtlıdır.

Eğer bir şey almak istiyorsanız çalışmak zorundasınızdır.

Eğer istediğiniz bir şeyi elde etmek istiyorsanız mücadele etmelisinizdir.

Eğer hayatınızdan şikayet ediyorsanız değiştirmeye çalışmalısınızdır.

Eğer hayatınızda özel biri varsa kendinizden çok ona karşı sorumluluğunuz vardır.

Eğer yalnızsanız hayatınıza birini dahil etmelisinizdir.

Aslında o kadar çok eğerimiz var ki hayatta hangi biri için mücadele edeceğimizi bilemeyiz bazen. Bize söylenen güçlü olmamız. Bizden beklenen savaşmamız. Bunlar için gereken şey ne peki? İşte bu söylenmez. Bulmak bize düşer çünkü. Hepimiz farklı hayatlar yaşayıp eğerler biriktiriyoruz. 



Sizin eğerleriniz ne peki ? Listeleyin bakalım. Kolay gelsin.



















31 Temmuz 2013 Çarşamba

Bazı şeyler başlayacaksa bazı şeyler bitmek zorunda. Eksilen şeylerin acısını üzüntüsünü yaşamak yerine yeni şeylerin tadını çıkarmayı bilmeliyiz sadece. Kısacık hayatımızı boş şeylerle geçirmek yerine doldurmayı denesek ya?

Yine kendi kendime bunları tekrarlıyorum. Ve sanırım bu kez başarıyorum. İlk defa üzülmüyorum bazı olaylara. Nedenini sorgulamayı da bıraktım. Böyle olması gerekiyormuş diyorum sadece. Böylesi için çabaladığımdan değil. Akışına bıraktığımda böyle olduğu için.

En yakınınızı annenizi babanızı yada kardeşinizi kaybetme korkusu yaşadınız mı hiç? Ya da kaybettiniz mi? Ben bunun korkusunu yaşadım yakın bir zamanda. Ve hayatta sahip olduğum tek şeyin o olduğunu anladım. Geride kalan her şey boş. Geride kalan her şey saçma. Geride kalan her şey yalan. Bunları yaşamadan anlamıyo insan maalesef. Empati denilen şey sadece 3 hece. Yaşanmadığı takdirde tabi. Anlıyorum seni cümlesi kuru. 

Anlıyorum ve anlamaya çalışıyorum arasında ki fark aslında çok büyük. Biri çabalarken diğeri kestirip atıyo her şeyi. Ve o kestirip atan taraf haklı görüyor kendini. Kendince tabi. 

Kaybetme korkusundan bahsediyordum. Tarifi zor bir duygu. Yok bile denilebilir. Bir saniyede değişebilir her şey. Ya tekrar hayata dönecektir ya da ... Boşlukları tamamlamak yazmak bile zor. İlk ihtimal aslında tek onu hayata döndürmez. Siz de yeniden nefes alabilirsiniz. Yeniden kalbiniz atar. O nefes aldıkça hayata döndükçe sizde nefes alır ve rahatlarsınız. 

Yakın bir zamanda bunu yaşadım. Düşünemiyor insan. Ruhunu kaybetmiş oluyorsun. Ve dediğin gibi hiç bir şeyin önemi anlamı kalmıyor. 

Fakat bir süre sonra ikinizde toparlanınca farklı bakıyorsun hayata. Hiç fark etmediğin detayları fark ediyorsun. Sorgulamıyorsun ama nedenini merak ediyorsun. Anlıyorsun sonra tabi. Bitiyor bazı şeyler. Ve başlıyor bazı şeyler. Döngü haline geliyor aslında. Oturuyor hayatında yerine. Daha dingin ve sakin oluyorsun. Öyle bakıyorsun hayata, çevrende gelişen olaylara.

Şimdi en sevdiğim insan bana bunları öğretmiş oluyor. Sanki sana şaka yaptım Gizem bunları öğrenmen için der gibi. Yeni öğütler de veriyor. Büyüdüğümü sanarken aslında hep küçük kaldığımı hissettiriyor bana. Artık oda bende sağlam adım atacağıma eminiz. Hayatın ne için olduğunu biliyoruz. O zaten biliyor da bana da öğretiyor. Sen benim her şeyimsin derken telefonda dahi gözyaşlarımız sel oluyor. Birbirimize kızdığımız anlar için de yine yeniden özürler dileyip gülüyoruz.

Bu yüzden sevdiklerimizi her şeyin önünde tutmalıyız. Bize hayatı öğrettikleri için. Gülmeyi de ağlamayı da. Düşmeyi de kalkmayı da. Hayatın tadını çıkartmayı unutmadan. Yeni olan her şeye merhaba diyerek.


6 Temmuz 2013 Cumartesi

Hikayecik


Düşünüyordu. Nereden başlayacağını düşünüyordu. Hayatında yanlışı doğrusundan fazlamıydı. Ya da hiç doğrusu var mıydı? Belki hayatımıza yön veren bir sürü saçma sınav gibi bu da bir sınavdı ve yanlışlar doğruları götürüyordu. Sorulara doğru cevabı bulmak için ne yapmalıydı? Uzun bir süre yatağında düşündü. Saatler dakikalar gibi, dakikalar saniyeler gibi hızlı hızlı geçiyordu. Ve çok uzaklara gitmişti.
İlk defa onu gördüğü zamanı hatırladı. Ne kadar heyecanlanmıştı. Uzun zamandır konuşmalarına rağmen ilk defa karşı karşıya geliyorlardı. Neler neler konuşmuşlardı. Şimdi ne konuşacağını bilmiyordu bile. İçinde heyecanla birlikte farklı duygularda yaşıyordu. Mutluluk, huzur, korku... Hepsi bir anda yaşanabilir miydi ki? O ise sürekli konuşuyordu. Tüm bu duygulara kapılmamıştı. Konuşacak şeylerin tükendiğini sanıyordu ama onun bu kadar çok konuşması bitmediğini gösteriyordu.
Bir ara sessizlik çöktü. Bakıştılar. Belki de aşık oluyorlardı birbirlerine. Aklına yine binlerce soru gelmişti. Acaba hoşlanmış mıydı ondan? Beğenmiş miydi? Ya da beklentilerini karşılamamış mıydı?
Uzun zamandır ikisi de buluşmayı bekliyorlardı. Bu beklentinin sebebi farklı şehirler de yaşamalarıydı. Her ne kadar internetten her şeylerini birbirlerine anlatsalar da artık birbirlerini tanısalar da sanki tanımıyorlarmış gibi bir hava vardı.
Ve ayrılık vakti gelmişti. Onun işe gitmesi gerekiyordu. Zaten saatlerce beraber olmayı hayal etmemişti. El sıkıştılar ve birbirlerini öptüler. O an o kadar heyecanlanmıştı ki kalbinin duracağını hissetti. Yanağının sıcaklığını hissetmek ona çok iyi gelmişti. Kendisini toparlaması neredeyse bir dakika sürdü. Güzel vakit geçirdiklerini söyleyerek ayrıldılar.
Eve gidene kadar yine sorularla boğuştu. Çok mutluydu ama bir taraftan da şüpheli. Sürekli sevgili olmaktan konuşuyorlardı. İstiyordu. Hem de çok istiyordu. Görüşmeden öncede istiyordu ama şimdi daha içten istemeye başladı.
Günler geçti. Ses soluk yoktu. O kadar konuşulan şey nereye gitmişti. Gurur yapıp da mesaj atmamıştı. Acaba bir şey mi oldu demekten kendini alamıyordu. Ama öyle bir şey olsa hemen haberini alabilirdi. Bu imkanı vardı. O zaman tek seçenek kalmıştı geriye. Hoşlanmamıştı. Etkilenmemişti. Yine hüsrana uğramış hissetti kendini.

Aşk hayatı hiçbir zaman yolunda gitmemişti zaten. Çoğu kişiden hoşlanmıştı ama her defasında olmamıştı. Çok mu çirkinim diye düşünmekten de kendini alamazdı. Kendisinden daha çirkin insanların yanlarında sevgililerini görünce iyice bunalıma girerdi. Okul zamanlarında zaten hiç sevgilisi olmamıştı. Arkadaşlarının çoğunun vardı ama onun hiç olmamıştı. Bazı dönemler güçlü şekilde olacağını düşünürdü ama sadece düşünmeyle sınırlı kaldı. Bu yüzden sevgili konusunda acemiydi. Herkes öpüşürken o el ele tutuşmaya bile çekinirdi. Telefonda bile konuşurken heyecandan öleceğini hissederdi. Üniversite sınavına hazırlık sürecinde daha rahattı bu konuda. Hayatına girenler oldu. Hatta sevgili olmadığı ama öpüştüğü biri bile oldu. Hoşlanıyordu tabi ki de çocuktan. O da bunu bilerek öpmüştü onu. Tam olarak öpüşme değildi. Ama ilk deneyimi o olmuştu ve kim bilir daha ne zaman olacaktı.
Kendini frenlemeyi öğrenmişti. Alışmıştı çünkü. Hoşlandığı kişi kendisinden hoşlanmazsa hemen unutabiliyordu. Aşka inancı kalmamıştı bir nevi. Hiç aşık olmamıştı ki zaten…
Bazen saçma düşüncelere de dalardı. Herkesle arkadaş olmak ister ama sonunda aşkta yaşamak isterdi. Deneyip bulmak isterdi o doğrusunu. Hem dostunu hem aşkını. İkisi aynı anda nasıl olabilirdi ki.
Hayatında güzel giden elle tutulur bir şeyde yoktu. Eksiklikleri ağır basıyordu. Ailesi, arkadaşları, sağlığı, maddi durumu… Şimdi bunları düşünmemeye karar verdi. Özellikle aile kısmını. Arkadaş çevresi çok genişti. Ama hiç birini gerçekten sevemez, güvenemezdi. Tartışmaya girmekten hep kaçardı. Kendi doğrularının başkalarına göre yanlış olması alışık olduğu bir durumdu aslında. Ancak yargılanmaktan sıkılmıştı.
İçine kapanıktı. Her şeyi içinde yaşar kendi kendine çözüm yolları bulmaya çalışırdı. Ve çok nadir bulurdu…
Birden telefonundan mesaj sesi geldi. Yataktan kalktı düşünceleri dağıldı. Saçlarını düzeltti. Gözlerini ovaladı. Uzun zaman uykusuz kalmış gibi yorgundu vücudu. Kim olabilirdi. Son zamanlarda çok nadir telefonuna mesaj gelir olmuştu. İlk başta operatördür diye düşündü. İkinci alternatifi de arkadaşının bugün sevgilisi ile buluşacağı oldu. Olanları anlatmak için kesin mesaj atacağını belirtmişti.  Ve isteksiz isteksiz mesajı açtı.
Mesajı açınca hem şok oldu hem de çok mutlu. Mesajı atan oydu. Sitem ediyordu. Aslında kendisinin etmesi gerekirdi ama o ediyordu. Afallaması geçmeden bir mesaj daha geldi. ‘Aşağıdayım iner misin?’ O kadar heyecan yapmıştı ki ne yapacağını şaşırdı. ‘Hemen geliyorum’ dedi. Basamakların bu kadar çok olduğunu ilk defa düşündü. Kapıdan dışarı baktı ve evet bekliyordu. Merhabalaştıktan sonra kuytu bir köşeye geçip akşamın karanlığında oturdular. Ve çok geçmeden o konuşmaya başladı.
‘Uzun zaman konuştuk. Çoğu arkadaşıma anlatamadığım şeyleri sana hiç çekinmeden anlattım. Sende beni sıkılmadan saatlerce dinledin. Sende çözemediğim bir şey var. Ve bu beni sana çekiyor. Biliyorum uzun zamandır aramadım, mesaj atmadım. Ama inan aklımdaydın. Bu zamanlarda da o kadar iyi anladım ki artık sensiz olmayacak. Seninle başlamak istiyorum.’
Bunları duyduğuna inanamadı. Sanki günlerdir içi içini yiyen kız gitmiş yerine bambaşka birisi gelmişti. Boynuna atlamak istedi. Ne diyeceğini şaşırdı. Başını öne eğdi. Bunu yaparken acaba istemediğimi mi düşünür diye de aklından geçirdi. Sadece gözlerinin içine bakarak ‘Bende istiyorum’ dedi. Tekrar başını öne eğdi.
Eliyle başını kaldırdı ve dudaklarından öptü. Şimdi aşkı biliyordu. Ona olan inancı geri gelmişti. Onun kollarına bırakmak istedi sadece kendini. Oda biliyordu ki artık aşk her nerdeyse bir gün gelip herkesi bulacaktı. Sadece istemeyi bilmek ve doğru zamanı kişiyi beklemek gerektiğini düşündü.

4 Mart 2013 Pazartesi

Renk


Bazen rengi siz arayın kimseden beklemeyin. Deneme yanılma.
Mesela yeni müzikler dinleyin. TNK 5 Mart’ta yeni albümünü satışa çıkarıyor. Gerçi artık hepimiz internet üzerinden müzik gereksinimimizi gideriyoruz. Her neyse yeni albümde güzel parçaların olduğuna eminim. Uzun zamandır stüdyoda kayıtalardı. Güzel parçalar vardır elbet.
Mart ayı konserlerine bakın. Jolly Joker’de müzik zevkinize uygun konserler olacağına eminim. Geniş bir konser maratonu başlıyor.
Mesela internette sosyal medya hariç gezin. Özellikle moda ve online satış siteleri son zamanlarda rövanşta. Her geçen gün yenileniyor. Gap ve Banana Republic’de online satışa geçen markalar arasında yerini aldı. İncelemeye değer.
Acun Ilıcalı’da bu sektöre el atmakta gecikmemiş. Kızı İlknur Banu Ilıcalı ve kardeşi Dr. Ömer Ilıcalı ile birlikte ‘Sekiz İnternet Alışveriş Pazarlama’ adlı 5. Şirketini kurmuş. Hazır giyimden kişisel bakıma, takılardan teknolojiye birçok ürünü internet üzerinden çıkarmaya hazırlanıyorlarmış. Ayrıca Zeynep Ilıcalı’da geçtiğimiz günlerde ‘Teşekkürler Organizasyon ve Reklamcılık’ adlı şirketi kurmuştu. Ailecek her alandalar. Tebrikler.
Teoman’ın eşi de geçen hafta ‘333 Ayşe Kaya Fotoğrafçılık’ adlı yeni bir şirket kurmuş. Ağırlıklı olarak düğün ve yaş günü fotoğrafları çekilen bir şirketmiş. Merak etmedim değil.
Adidas Originals’da yeni bir koleksiyonla karşımızda. Çiçek ve hayvan baskıları, kanat öğeleri kullanılarak hazırlanan koleksiyon gerçekten ilgi çekici. Sitesine girip incelemekte fayda var.
Koleksiyon dedim de Rihanna’da şu sıralar koleksiyonlarıyla gündemde. River Island’a hazırladığı koleksiyonda mini şortlar, kısa tişörtler, tulumlar ve uzun etekler yer alıyor. Ve 5 Mart’ta satışa çıkıyor. Aynı zamanda MAC içinde hazırladığı koleksiyonun ilk ürünü RİRİ WOO isimli kırmızı ruj. Daha sonra da takma kirpik, far paleti ve oje hazırlaması bekleniyormuş. Bizde bekliyoruz o zaman.
Rihanna MAC’in yeni yüzümü olunur bilinmez ama Dior’un yeni yüzü Jennifer Lawrence maalesef. Maalesef diyorum çünkü kıyafeti üzerinde nasıl taşıyamadığını en yakın tarih olarak Oscar’da gördük. Ve Topshop – Google işbirliğinin yeni yüzü de Cara Delevigne olmuş. Asıl bu daha üzücü sanırım. Bir Victoria Secret’s ancak bu kadar itici bir insan seçebilirdi. Ve gidip bir markanın yüzü olmuş. Yorumsuz kalıyorum.