REDD’etmeye birkaç satır…
Hayatımın en özel yerinde olan gruplarından biri.Belki de en
özeli…Ne zaman tanıştım onlarla hatırlamıyorum bile.
Ama 50/50 ile Yalan Dünya’da Keyifli Bir Gün için, Nefes alabilmek ve Mutlu Olmak İçin
Bahçelere Daldık onlarla.Deliyim Öperler dedim.Meleksin Güzel Sen Kendinde Ol Yeter dediler.
Birden Kirli Suyunda
Parıltılar oluşmaya başladı.Gerçek Dünya’da Roman Kahramanı gibi hem Aşık hem de Çığlık Çığlığa , Bak
Keyfine dediler.Sorular belirdi kafamda.Ne Olmaya
Geldim , Hala Aşk Var Mı diye.Sorulara cevap ararken
fark ettim ki ben Artık Melek Değilim.Sadece Prensesin Uykusuyum.Falan Filan işte.
Senden Sonra Plastik Çiçekler ve Böcek…Bitmeyen cümleler
kuruldu.Cümleler birbirini yeniden takip etti.Sanki her şeyi yerine tam anlamıyla
oturtmak içindi bu takip.Gecenin Fişi Yok dediler.Anlatmak
istediklerini sınırlandırmama adına belki de…
21’in son günlerindeyken içimden bir Çığlık yükseldi.Küçük Bir Çocukken okuduğum Masal’larda ki , oynadığım Oyun’larda ki Astrotanrı neredeydi şimdi ?Aslında Öyle Boş
ki Hayat Sevsen de Sevmesen de sonu hep acı. Modern Adımlarla
Yaşandım Daha Çok ondan belki de.Tamam Böyle Kalsın dediğim zamanlarda Seni Buldum ve fark ettim ki Özgürlük
Sırtından Vurulmuş oldu seninle…Aşk Bu
Kadar Zor mu diye sorduğum
sorular ise Dekadans’a uğradı. .Biliyorum
Bir Şovalye Var İçimde.Don Kişot gibiyim.Vicdani Redd başladı.Her Neyse işte Aşktı Bu bunu biliyorum sadece.
Bir Varmış Bir Yokmuş diye yeniden hikayeye başladım bende.Yarım Kalan Günlük gibi eksiktim.Ormanda Kaybolmuş Bir
Yaprak’tım ve savruldum.Bir Kelebeğin
Kanatları yakaladı beni.Keyifli Bir Gün’dü belki de.Ruhların Takası gerçekleşti.Ve birden Hayat Bir Film Seti’ne dönüştü.Bende Yalnızlık
Şarkısı’nı seslendiren şarkıcıya.Aziz Olmak bu olsa gerek diye düşündüm.
Sonra Hayat Kaçık Bir
Uykudur Sen Rahat Ol ve Ellerini Kaldır dedim kendi kendime.Aşık
Oldum Celladıma aslında ben.Yolunda Gitmeyen Adam’dı o.Aslında Beni Sevdi Benden Çok ve Iskaladık Birbirimizi.Ama Senden Sonra Yavaş Yavaş Yavaş Sevmeden Geçer oldu Zaman.Ormanda Kaybolmuş Bir
Yaprak’tım.Bir Yol Bulursun dedin.Ve herşey
bitti.Telved Litak gibi tersti belki de her şey.Ama zaman aşıp gitmez cinayet bu
farkında değilsin sadece.
Boşver…Ne kadar kolay bir kelime aslında.Ama yaşanılanları bu kadar
kolay boşvermek kolay mı ?
Hayatımın öyle bir yerindeymişsiniz ki yazdıkça fark ettim
bende.Aynı duygulara sahipmişiz ve siz anlatabilmişsiniz bende sizinle
anlayabilmişim kendimi.Bilmezdim ki aynı düşüncelere de sahibiz.Şimdi daha da
çok hissediyorum sizi.Sizle birlikte anılarımı…
Her neyse işte bende REDD’ediyorum çoğu şeyi
sizin gibi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder